Willy De Meester 1970-2020

KUNSTSTUITING Als beeldhouwer getuigt Willy De Meester van een constante ethiek en esthetiek. Zijn werk is evenwichtig en harmonieus. Meermaals waagde hij zich aan de abstractie, maar keerde steeds terug naar het figuratieve, het expressieve. Zijnœuvre is in de eerste plaats het vastleggen en beklemtonen van verhoudingen, gaande van de embryonale beslotenheid over het machteloos verzet tegen angsten en bedreigingen, naar het ontluiken van een vitalistische bewogenheid in zijn vrouwenfiguren, zoals mijn vriend, wijlen Jos Murez , de kunstuiting van Willy De Meester zo sterk verwoordde. De kunstenaar laat zich leiden door de momentopname van de inspiratie in een steeds wisselende gemoedsgesteldheid. Wat ook de materie weze - albast, onyx, marmer of witsteen - de grondstof die hij onder handen krijgt kan hem leiden tot loutere figuratie of naar een geabstraheerde vorm en een louter spel vormen en ritme. De kunst van De Meester is even onvoorspelbaar als de man zelf. Het is precies die sterk afwisselende vormentaal, die zijn œuvre zo boeiend maakt. Als beeldhouwer vertrekt hij steeds van een zorgvuldig uitgekozen steenblok of oervorm. De basisvorm blijft, ondanks alles, de menselijke figuur die je als kunstliefhebber zelfs in zijn rechtopstaande of horizontale landschappen en hun glooiende sierlijkheid, steeds weer kunt suggereren. Door het feit dat Willy De Meester heel dicht bij het volk staat en dus ook bij de kunstliefhebber is zijn œuvre, hoewel sterk interpreteerbaar, steeds begrijpelijk en oogstrelend gebleven voor de toeschouwer, een ode aan het natuurlijke levensritme van de mens en de grilligheid van de natuur. De beeldhouwer gaat als het ware een dialoog aan met de materie waarin hij zijn ziel legt. Uit deze innige samenspraak ontstaat dan een eigen vormentaal, een sierlijke beweging die autonoom fungeert, maar de oervorm en de artistieke kracht gedween in balans houdt. Maandblad Promenade, september 1999 ALBERT-F. HAELEMEERSCH